Би утасны дуунаар сэрлээ. Шөнийн нэг цаг өнгөрчээ. Шөнө дунд хангинах утас надад лав дэлхийг харгислан сөнөөх гэж буй хүйтэн зэвсэг лугаа адил сонстдог юм. Чингээд би дэлхийг аврах найдвар тээсэн багийн гишүүн мэт өөрийгөө төсөөлсөөр орноос босож, том өрөө рүү там тум гэлдрэн харилцуур авав. 

Тэгтэл намуухан баргил дуутай эр өөрийнх нь амьдралаас нэгэн бүсгүй үүрд одсон тухай өгүүлэв. Тэрээр өөрийгөө бүсгүйн нөхөр гэх агаад үргэлжлүүлэн: “Эхнэр маань түрүүчийн лхагва гаригт амиа хорлочихлоо. Ямартай ч энэ тухай чамд дуулгах нь зүй гэж бодоод залгасан юм” гэвэй. Ямартай ч. Тэр эрийн хоолойд сэтгэл хөдлөлийн ул мөр огтоос илэрсэнгүй. Үг хоорондын зай авалгүй шахам ярих нь эгээ л болсон явдлыг товч, тодорхой хүүрнэсэн цахилгаан мэдээ уншчихав уу гэлтэй. Өгүүлбэрээ дуусгалаа. Цэг. Ердөө л энэ.